Mulu national park
Door: Anniek
Blijf op de hoogte en volg pieter en anniek
18 Juli 2016 | Maleisië, Long Atip
Rond 10 uur savond komen we aan bij ons luxe resort waar we in onze mooie ruime hotel kamer de rugzakken open trekken en er een heerlijk aroma ons tegemoet komt. Chanel zou er patent op aan kunnen vragen. Een heerlijke combinatie van zweet, deet, zonnebrand, jungle, bruine rivier en stink sokken komt te voorschijn. Dus eerst maar eens een poging doen om met een hand wasje de ergste stink spullen schoon te krijgen. Het moet immers ook drogen en dat doet het helaas niet zo goed met de luchtvochtigheid van hier. Uiteindelijk schoon en moe kunnen we tussen de heerlijk frisse witte lakens stappen die ik zo gemist heb om lekker weg te dromen.
De volgende ochtend kunnen we eindelijk onze zwemkleding opgraven uit de tas om lekker aan het strandje te liggen. De zee is lekker warm maar wel heel helder. Er valt echter weinig te zien aan vissen. Op het strand lekker beetje luierenen wat plannen maken voorde aankomende dagen. Ondertussen krijgt pieter door dat er wat kokosnoten op het strand liggen. Hmmm wellicht kun je die eten.... dus als snel moet een arme kokosnoot het gaan ontgelden en incaseert ie flink aantal hamerslagen met een steen. Dan loopt de melk er ineens uit en lijkt het erop dat de arme kokosnoot zich gewonnen moet gaan geven. De schil is nog het laatste redmiddel, maar ook deze wordt vakkundig door onze rambo met blote handen, een rode kop en een hoop gebrom eraf getrokken. De binnenste noot is in 2e gespleten en binnen in vinden we heerlijk verse kokos.... hmmm! Pure genieten van de natuur!
Inmiddela was het tijd om even langs de receptie te lopen en na vraag te doen over onze toekomstige plannen. Als volgende op het verlanglijstje ston Mulu narional park en het beklimmen van mount Kinabalu.
Vanuit thuis hadden we wisselende berichten gelezen over het wel of niet vooraf moete reserveren van nationale parken of de accomodaties. Er zijnnamelijk veel parken die hun egen huisjesof hotels hebben maar die zijn onbetaabaar en inderdaad ver vooruit al vol. Veel accomodaties zitten in de buurt en hebben vaak een shuttel service. Alleen deze zijn vaak of echt heel goedkoop en mag je vooral geen eisen hebben aan hygiene of ook aa de prijs.... Wellicht ee beetje naief van ons maar we hadden verwacht dat de maleisiers zelf wat beter de wegen wisten de bewandelen en connecties hier en daar zouden hebben. Inmiddels hebben we op 5 verschillende plaatsen wat navraag gedaan en inmiddels weten we:
- de maleisiers weten het ook niet
- de maleisiers zeggen gewoon dat het niet meer kan, nemen de telefoon niet op of verbinden je 3x door en hangen als nog de telefoon op.
- down alsof ze je niet begrijoen en gaan niet eens de moeite nemen om het uit te zoeken
- ze verwijzen je doornaar een travel agency (sja dat hadden we in nederland ook kunnen)
- ze zoeken het online op.... sja.... dat kunnen we zelf ook.
- en het zijn waardelozen tapijt leggers.
Dus al met al komen we geen steek verder dus enige optie is snel zelf dingen via internet regelen. We besluiten om dit savonds te gaan doen.... heel handig op de val reep maar we willen eigenlijk nog een uitstapje maken naar het cultural village in Damai. Dit is een soort prehistorisch dorp achtig iets wat de geschiedenis van alle etnische volkeren weer geeft. Ze hebben allemaal hun eigen type longhouses die je kunt bezoeken en daar mag je dan een stempel halen. Bij aankomstis het behoorlijk regenachtig en moeten we even schuilen. Bij het eerst longhouse aangekomen lopen we een rondje binnen en moeten we via een klein trapje naar een verdieping lager... en daar doe ik een klein misstapje, klap ik me enkel volledig om en zitter binnen enkele seconden een flink ei op en kan ik er niet op staan. Meteen komen de mensen die in de longhouse bezig waren aangesnelt om te kijken of het goed gaat en bijtend op me lip kan ik de tranen niet tegen houden uit ansgt dat ik geen enkele tocht meer kan maken die we deze vakantie zouden doen. Ze halen er een man bij die me vraag op een bankje te gaan zitten en hij begint meteen te masseren. Niet heel prettig maar hopelijk gaat het helpen en weet ie wat ie doet. Nadien smeren ze er een sterk ruikend goedje op en nu maar hopen dat de schade mee valt. Echt erop staan lukt niet dus beetje hinkend lopen we naar het restaurant waar er nog een show is. Gelukkig kunnen we weer lachen want de show is alles behalve fantastische (ronduit slecht) maar kunnen we de humor er wel van inzien. Vervolgens snel naar het hotel en met het pootje omhoog!
Gezien we verder niets meer kunnen doen gaan we snel de volgende bestemmingen regelen. Alhoewel het er op begint te lijken dat het beklimmen van mount kinabalu lastig is om op kort termijn te reserveren plus een flinke aanslag zal zijn op ons budget. We beginnen dus maar eerst met Mulu te regelen, hoewel dat met 1 mb per uur wifi erg lastig is want met alle invul vakjes is het een waar drama....ben je eindelijk klaar en moet de pagina doorgaan naar de volgende, is blijkbaar je sessie verlopen en moet je opnieuw beginnen. Zo zijn we een hele avond zoet... lees zeker 3uur met het boeken van de vlucht naar Mulu en de accomodatie. Uieindekijk besloten iets van het park af te gaan zitten maar naar een semi luxe lodge te gaan. In elk geval een met wifi, bedden goed, stromend water, elektriciteit en mogelijkheid tot betalen met creditcard. Dit is namelijk écht in de middle of nowhere en daarmee is stromend water al en luxe.
De volgende ochtend zit er enigsinds wat meer kracht in mijn enkel en wordt ie nog eens extra vakkundig getaped door pieter. We vertrekken smiddag met de vlucht naar Mulu wat niet meer is dan een propellervliegtuigje en een vlucht van 45 min. Eenmaal aangekomen staan ze ons al op te wachten van de lodge en kunnen we meteen door. We benaderen de lodges in het midden van een dicht begroeide jungle op een zandweggetje waarbij ik steeds meer begin af te vragen hoe ze in hemelsnaam daar wifi gaan hebben. Ze openen de deur naar de lodge en een beetje gedesillusioneerd horen we dat er alleen koud stromend water is overdag en stroom is er van 6 uur savonds tot middernacht. Ontbijt wat inclusief en bestaat uit 3 boterhammen, jam een gebakken ei en 2 halve knakworstjes.... niet geheel wat we verwacht hadden en zeker niet gezien de prijs. En wifi... nee dat is er niet en ook geen betalen met creditcard. Enige mogelijkheid is dat bij een luxe resort ongeveer 10 minuten lopen en alleen bij mooi weer... met bijna geen cash op zak leggen we uit dat we dus niet genoeg bij hebben maar dat lijkt allemaal geen probleem. We gaan ons klaar maken voor onze eerst hike naar de deercave en de langcave in het nationale park. Snel onze dagrukzakken inpakken en met het busje en de gids mee naar het park. Waar we meteen inder gedompeld worden in mooi groene bomen, planten en super mooie vlinders. De totale hike is 8 km dus we proberen het een beetje rustig aan te doen voor mijn enkel, echter zijn we al wat aan de late kant want rond 5 uur savonds gaan de vleermuizen die in de deercave wonen uitvliegen. Dit is hét tafereel dat iedereen die de mulu grotten bezoekt wil zien, maar gebeurd niet elke avond! Dus het is een beetje mazzel hebben. We hebben een leuke gids die veel verteld over de natuur en de gebruiken en is een echte anvulling op de wandeling. Hij legt ons uit over de tot stand komen van de de grotten, iets met water, zuurstof en koolstofdioxide.... ik bespaar je de details (weet ze zelf ook niet meer precies :))
Uieindelijk komen we bij de deercave waar je goed kunt merken dat de hoofdbewoners vleermuizen zijn. Het zijn er ongeveer 4 miljoen.... kan zijn dat we er 1 of 2 langs zitten maar het zijn er veel.... en dat is dus ook heeeeeel veeeeeeel poep.... en de poep is vooral een weeige lucht met ammoniak die op sommige momenten het ademen ook erg moeilijk maakt. Op het moment dat we kleine 10 minuten in de grot lopen zien we ze beginnen met uitvliegen, dus hebben we geluk!!! We lopen de rest van de wandeking nog af met onderweg veel vleermuizen die we tegen komen die helaas de weg zijn kwijt geraakt en neergestort zijn. Zij moeten eerst naar een hoger punt gaan om weer opnieuw uit te kunnen vliegen. Echter veel vleermuizen lukt dit vaak niet meer. Een aantal zijn dus ook dood of het einde nabij als we ze onderweg tegen komen. Links en rechts fladderen ze wat om je heen maar blijven redelijk op afstand (gelukkig). Uiteindelijk lopen we terug langs de uitkijk plaats waar we de honderde vleermuizen die tegelijk de grot uit vliegen kunnen aanschouwen. We lopen de laatste km rustig terug om een simpele maaltijd te nuttigen bij de lodge. Snel nog even de klamboe in de lodge ophangen. Onze eigen lakens op het bed leggen, want die er op liggen.... ga ik écht niet op slapen. Een koude douche nemen en dan maar bedje in.
De volgende ochtend hebben we via een bootje 2 andere grotten gedaan, waarbij we ook zouden mogen zwemmen. Dus helemaal in onze nopjes onze zwemkleding mee genomen! We hebben eerst de windcave gedaan... die bekend staat om de wind.... het was alleen die dag de not-so-windy cave..... het was meer een briesje zeer lokaal als je precies goed ging staan. Maar niet minder indruk wekkend door het druppen van ak het water, de ondergondse meren die zij ontstaan en het glimmen van de kristallen van de limestone. Het nadeel alleen was dat we 200 traptredes om hoog moesten en dat dit nog de meeste uitdaging voor mij enkel zou zijn. Met name af was nog het meest moeilijke. Eenmaal boven, moetsen we weer 200 tredes omlaag voor de clearwater cave. Als we terug uit de grotten waren zouden we in een aangrenzend meertje wat voortkomt uit de clearwater cave, mogen zwemmen. Echter langzaam begon het te regenen, en harder te regenen, tot het met bakken door de jungle heen suisde. Dus inplaats van rustug te lunchen moesten we opschieten, regenjas aan en terug de boot in. Waarinwe alsnog doorweekt waren, niet van het zwemmen maar door de aanhoudende stortbui. We hoopte dat heteen kort buitje zou zijn, echter heeft deze bijna de hele middag geduurd.... met als nadeel.... we konden nog steeds niet pinnen. Geen wifi en we hadden onze vervolg vlucht en hotel nog niet geboekt.... maar we zouden wel de volgende dag na de ochtend hike weg gaan.... euhmm...
Uiteindelijk hadden we aan het eind van de avond een laatste streepje wifi bij het resort en met een beetje geduld (wederom uurtje of 2) de vlucht geboekt en een hotel in kota kinabalu.... god zij dank... we konde in elk geval weg!
De volgende ochtend moesten we om half 7 al weg voor de ochtend cannopy walk. Dit is een wandeling over een houten brug op ongeveer 40 meter hoogte. Ontzettend gaaf om tussen het hoog gelegen bladerdak van de jungle te lopen. In de verte nog wat apen zien slingeren maar vooral adembenemend uitzich over de massale jungle, beekjes en druk uitvliegende vogels. Na een kleine 2uurtjes terug bij headquarters van het park, waar eventueel ook gepint kon worden.... maar ook hier vanwege het slechte weer de dag van te voren geen internet connection.... hmmm nu wordt betale toch wel een ding.... terug op de lodge afgesproken met het wifi van het luxe reort verderop het over te maken per bank gezien dit nog de enige optie was. Dit hebben we soort van keurig gedaan... :) we hebben iets in mindering gebracht door het tegenvallende hotel en vooral ook de minder vriendelijke service.
Om half 2 bij het vliegveld aangekomen met een enkelte richting kota kinabalu. Waar we gaan kijken wat we gaan doen, gezien we de berg hebben op moeten geven...
Opzoek dus naar een nieuw avontuur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley